بررسی میزان تاب آوری محیطی با استفاده از مدل شبکة علیت

شهرها، سیستم های پیچیده و به هم وابسته ای هستند و نسبت به تهدیدات طبیعی، انسان ساخت و تروریستی، بسیار آسیب پذیرند. مشخصاتی که شهرها را مطلوب و دست یافتنی می سازد، نظیر سبک های معماری، مراکز تمرکز جمعیت، مکانهای اجتماع، و زیرساخت های به هم وابسته، آنها را همچنین در معرض ریسک های بالایی نسبت به مخاطرات طبیعی (سیل، زلزله) و انسان ساخت قرار می دهد. بررسی های جهانی که در مورد خسارات ناشی از حوادث طبیعی انجام شده، نشان می دهد که در سال 2001، 700حادثه طبیعی شناسایی شده که منجر به 25000کشته، 36 بیلیون دلار خسارت اقتصادی و 5/11بیلیون دلار خسارات بیمه ای شده است. اغلب خسارات ناشی از حوادث در مکانهایی به وقوع پیوسته که سکونتگاههای آسیب پذیر شهری در نزدیکی مناطق شناخته شده مستعد خطر نظیر سیلابدشت ها، مناطق لرزه خیز و خطوط ساحلی توسعه یافته است. آیا ما باید این گونه خسارات را قبول کنیم و یا راهی برای مقابله با آثار آن بیابیم؟ با وجود تمام توجهات و علایقی که به مقوله و مفهوم تاب آوری جوامع وجود دارد، تعداد کمی از قوانین سیستماتیک فرموله شده در مورد تاب آوری وجود دارد که در مقیاس شهر کاربردی شده باشد. در این مقاله سعی بر آن شده است که با ارائه تعاریف آسیب پذیری و تاب آوری و تعیین ابعاد و مؤلفه های تاب آوری با توجه به چارچوب ها و مدل های مطالعه شده، ابعاد و مؤلفه های پیشنهادی برای تاب آوری محیطی مشخص شود. در انتها نیز مدل تاب آوری محیطی پیشنهادی براساس مدل شبکة علیت ارائه شده است.